Zoutwinning alleen als het veilig kan!
"Zoutwinning alleen als het veilig kan. Dat is heel duidelijk voor onze fractie," met deze insteek begon Margriet Donker haar bijdrage aan de discussie rond zoutwinning in de commissievergadering van 18 september. Veiligheid gaat volgens de ChristenUnie ook over gezondheid en milieu.
Er moet een duidelijke formulering van schade komen, één loket om schade te melden en het moet duidelijk zijn dat schade meer is dan schade aan fysieke gebouwen.
Dit gaat ook om schade die agrariërs hebben door de bodemdaling, gezondheidsschade, milieuschade, schade door functieverlies etc. Daarnaast is verfijning van het meetnetwerk nodig en alleen als de veiligheid niet in het geding is en de schadeafhandeling goed en duidelijk is geregeld dan is opslag mogelijk.
Hieronder staat de hele bijdrage:
We spreken vandaag over de Zoutwinning in Groningen, dit als voorbereiding op de nieuwe Omgevingsvisie. Namens de ChristenUnie-fractie wil ik de volgende aspecten benoemen:
- Veiligheid
- Schade
- Monitoren
- Opslag
Eerst over veiligheid: Zoutwinning kan alleen als het veilig kan. Dat is heel duidelijk voor onze fractie. Daarbij moeten we vertrouwen op het oordeel en de kennis van experts.Het SodM monitort of winning veilig gebeurt. Ze waarschuwt voor ontwikkelingen waarbij de stabiliteit in het geding zou kunnen komen. Mede daarom houdt het SodM vanaf 2021 verscherpt toezicht op Nobian. Onze fractie heeft vertrouwen in dit toezicht door het SodM.
We vinden dat nieuwe of verlengde winning alleen toegestaan kan worden als er duidelijkheid is over de veiligheid en de afsluitstrategie goedgekeurd is. Uit berichtgeving van het SodM blijkt dat een exitstrategie wellicht onmogelijk is, omdat sommige putten niet afgesloten kunnen worden. Het opstellen van een verantwoordelijkheidsstrategie is daarom van extra belang.
Onder veiligheid verstaan we ook veiligheid voor gezondheid en milieu. Tijdens de expertmeeting hebben we de toelichting hierop gemist. Onze fractie is kritisch op de monitoring op gezondheid en milieu. Dat moet echt beter georganiseerd worden. We dringen er bij het college op aan om dit voortvarend op te pakken. Mijn vraag aan het college: hoe wil het college dit gaan doen en op welke termijn kunnen we verbetering verwachten?
Dan over schade: Eerst moet er een duidelijke formulering opgesteld worden over wat als schade gezien wordt. Fysieke schade aan gebouwen kan bij de Commissie Mijnbouw gemeld worden, voor andere schade worden inwoners toch weer naar de mijnbouwbedrijven verwezen. Bij andere schade denken we aan schade die agrariërs hebben door de bodemdaling, gezondheidsschade, milieuschade, schade door functieverlies etc. Ook deze soorten schade zouden bij de Commissie Mijnbouw gemeld moeten kunnen worden. Hoe dit dan achter de schermen verder geregeld wordt qua betalen van de kosten mag geen last voor de inwoners zijn.
De aanwezigheid van gestapelde mijnbouw in het gebied maakt het afhandelen van schade extra ingewikkeld. Juist vanwege het principe milder, menselijker, makkelijker zou de schadeafhandeling goed georganiseerd moeten zijn.
Tijdens de expertmeeting werd verwezen naar de nieuwe Mijnbouwwet die in de maak is. Het is vaak onoverzichtelijk voor inwoners hoe hun belang wordt meegewogen. Welke ruimte is er nu? Hoe wordt in de tijd totdat de nieuwe Mijnbouwwet er is het belang van inwoners geborgd? Wat kan het college hierin betekenen?
Over monitoren het volgende: Tijdens de expertmeeting gaf de Commissie Mijnbouw aan dat verfijning van het meetnetwerk noodzakelijk is (meer NAP-meetpunten, vaker meten) voor een nauwkeuriger beoordeling van de bodemvervorming. Integratie met de satellietwaarnemingen is ook nodig. Het zou goed zijn om hierop aan te dringen, mijn vraag is of het college dit wil meenemen tijdens de gesprekken over zoutwinning en monitoring.
Tijdens de KEM-bijeenkomst werd duidelijk dat er nog nauwelijks publieke instrumenten beschikbaar zijn om emissie effecten op het milieu te meten. Kan de provincie een verzoek doen om deze tools te ontwikkelen? Als er namelijk geen vraag vanuit de maatschappij hierover ontstaat, zal het KEM dit niet zelf gaan ontwikkelen.
Als laatste zeg ik nog iets over de opslag in cavernes: voor ons standpunt hierover verwijs ik u naar ons standpunt over zoutwinning. Als de veiligheid niet in het geding is en als schadeafhandeling goed en duidelijk geregeld is zou opslag mogelijk moeten zijn. Maar ook hierbij gaan we af op het advies van het SodM. Goed onderzoek moet hier wel aan vooraf gaan. We wachten de uitkomsten daarover met belangstelling af.
