Uiteindelijk wijzen alle vingers in de richting van de ervaren Henk Staghouwer (57) uit Briltil. Hij is volgens zijn collega's dé aangewezen persoon om deze lastige taak op zich te nemen. Zelf staat de ChristenUnie-gedeputeerde niet direct te springen. 

Wat dacht u toen u werd gevraagd? 

'Nee hè, waarom ik? Ik heb er daarna goed over nagedacht en ook wel van wakker gelegen. De afgelopen jaren heb ik het geworstel gezien op dit dossier. Ook van mijn collega Eelco Eikenaar, die het er wel moeilijk mee heeft gehad. Dat weeg je allemaal af. Maar goed, in de ogen van mijn collega's was ik de juiste man en uiteindelijk heb ik vol overtuiging ja gezegd en ik doe het nu met plezier.' 

Wat maakt Henk Staghouwer de juiste man? 

'Ik probeer altijd bescheiden te blijven, dus ik vind het lastig om over mezelf te oordelen. Maar misschien is het een combinatie van dat ik veel bagage in mijn rugzak heb, processen goed doorgrond en af en toe met mijn vuist op tafel sla. En als ik mij in iets vastbijt, laat ik ook niet zomaar meer los.' 

Bagage 

Ervaring deed Staghouwer onder meer op als ondernemer met een aantal bakkerijen. Het bakkersambacht werd hem met de paplepel ingegoten. Zijn opa had een bakkerij in Stad en zijn vader bakte broden in Zuidhorn. Het bakkersvak lijkt de jonge Staghouwer ook wel wat. Op zestienjarige leeftijd begint hij in de zaak van zijn vader. 

Jaren later wordt Staghouwer zelf ondernemer en heeft hij meerdere bakkerszaken onder zijn hoede. Hij leert er met geld, verantwoordelijkheden en personeel omgaan. Na dertig jaar verkoopt Staghouwer zijn bedrijf en richt hij zich volledig op de politiek. 

De taart is verdeeld 

Sinds 2013 is Staghouwer gedeputeerde. De afgelopen jaren houdt hij zich vooral bezig met landbouw, visserij en natuur. Sinds dit voorjaar is het dossier gaswinning daar bij gekomen. Althans, een gedeelte van het dossier. 

Omdat niemand stond te springen om het gasdossier hebben de gedeputeerden de taart verdeeld. Tjeerd van Dekken (PvdA) gaat over de gaswinning ondergrond (gas- en zoutwinning) en Mirjam Wulfse (VVD) is samen met Nienke Homan (GroenLinks) verantwoordelijk voor het Nationaal Programma Groningen (NPG). Staghouwer heeft de gaswinning bovengrond (schade en versterken) onder zijn hoede. 

Waarom hebben jullie ervoor gekozen om dit dossier te verdelen? 

'Dat was een voorwaarde van mij. Toen het ging over verdeling van de dossiers was dit het eerste onderwerp dat op tafel kwam. Toen zei ik van: het is leuk beste mensen, maar we zijn met elkaar verantwoordelijk voor alle besluiten die we nemen als college en ik vind dat we het gasdossier breed in het college moeten neerleggen. En ik moet zeggen dat het een prima verdeling is.' 

Jullie vinden het een prima verdeling, maar er is ook kritiek op. Het dossier is op deze manier versnipperd en er is geen duidelijk boegbeeld, iemand die voorop gaat in de strijd. 

'Wij vinden het zelf niet onduidelijk. We zijn als college verantwoordelijk voor het dossier. En als je iemand wilt aanspreken, dan kun je altijd als eerste bij mij terecht.' 

U bent dus het eerste aanspreekpunt? 

'Ja, dat klopt.' 

Wat trof u aan in dit dossier toen u begon? 

'Veel wantrouwen, veel bestuurlijke spaghetti en twee grootheden: Den Haag en Groningen. Maar de eerste twee punten zijn wel heel zorgelijk.' 

Staghouwer wil ervoor zorgen dat de rust weer terugkeert in het dossier. Misschien is dat wel waarom hij de juiste man op de juiste plaats is: hij straalt rust en kalmte uit. Daarnaast hoeft hij zich niet per se meer te bewijzen. Ambities voor Den Haag heeft hij bijvoorbeeld niet.  

De gedeputeerde is naar eigen zeggen een echte familieman. Zijn werkkamer thuis in Briltil hangt vol foto's van zijn zoon en dochters. 'Laatst kwamen ze op bezoek. Toen heb ik lasagne gemaakt, want dat vinden ze lekker. Dan sta ik een uurtje in de keuken en eten we gezellig met elkaar.' 

Hoe wilt u de rust weer terugkrijgen in het gasdossier? 

'Ik vind het belangrijk dat je altijd met elkaar om tafel blijft zitten en het gesprek blijft voeren.' 

Hoe heet de soep ook wordt gegeten? 

'Dan blaas je maar wat harder. Je moet met elkaar blijven praten. Als dat niet lukt, krijg je een hoop ellende. Mensen mogen mij daar ook op aanspreken. En als er iets niet goed gaat en het probleem ligt in Den Haag, dan ren ik daar naar toe en haal de minister uit zijn vergadering en gaan we het erover hebben. Zo moet je met elkaar omgaan.' 

Slaat u daarbij ook weleens met uw vuist op tafel? 

'Als het nodig is wel ja. Wat dat betreft heb ik wel twee gezichten. De ene kant van een zachte gezinsman en de andere kant kan ik wel stevig met de vuist op tafel slaan.' 

Waar mogen de kiezers u aan het einde van de rit op beoordelen? 

'Als wij niet ervoor zorgen dat het vertrouwen van de Groningers is teruggekomen. Ik praat als 'we' want we zijn er samen met de gemeenten verantwoordelijk voor. Als we er niet voor hebben kunnen zorgen dat de aannemersbusjes kunnen rijden en er écht iets is gebeurd ten aanzien van schade en versterken. Ja, dan mag je mij naar huis sturen, want dan vind ik dat mijn werk niet goed heb gedaan.'