Bij de Zuidelijke Ringweg strijden in onze fractie twee gevoelens om voorrang. Enerzijds frustratie en anderzijds geduld.

Frustratie vanwege de voortdurende onduidelijkheid en onzekerheid. Het is nog steeds niet duidelijk of er een oplossing komt, wat die oplossing exact in zal houden en wat dat betekent voor de N33, de Wunderline, en de spoorverbinding naar Stadskanaal.  

Het frustreert ook omdat het ons zo slecht lukt om hier gezamenlijk met elkaar te controleren wat er gebeurt en daar inhoudelijk met elkaar over te praten. De helft van onze Staten weet veel, maar kan weinig zeggen. De andere helft weet weinig, maar zegt heel veel. Dat is voor iedereen onbevredigend. We zouden graag zien dat de Staten beter de voortgang zouden kunnen controleren.

Toch is er ook geduld. Geduld om te wachten op een gezamenlijke oplossing van de aannemers en de opdrachtgevers. Geduld omdat beide partijen nog steeds in gesprek zijn en laten weten dat ze er samen uit denken te gaan komen. Geduld omdat een gezamenlijke oplossing de meeste kans biedt op een betaalbare en haalbare uitkomst. Dat is het beste voor de Groningers, maar ook voor alle lokale aannemers die aan de Ringweg werken.

Ons geduld is geen rustig achteroverleunen, maar een onrustig op de handen zitten.